Centralna Biblioteka Policyjna Informacja naukowa w służbie Policji i społeczeństwu

Szkoła bez biblioteki jest jak twierdza bez zbrojowni Anonim Centralna Biblioteka Policyjna obchodzi w tym roku jubileusz 30-lecia działalności. Od początku istnienia ma ona swoje stałe miejsce w strukturze organizacyjnej Centrum Szkolenia Policji. W ciągu trzech dekad zgromadziła liczny księgozbiór, który stanowi skarbnicę wiedzy z wielu dziedzin nauki. Biblioteka Centrum Szkolenia Policji pełni przede wszystkim funkcję fachowej biblioteki szkolnej dla kadry i słuchaczy jednostki. Ponadto służy również mieszkańcom powiatu legionowskiego jako lokalna biblioteka naukowa. Podobnie jak biblioteki policyjne z lat 20. ubiegłego wieku zapewnia dostęp do wszechstronnej wiedzy zróżnicowanej grupie odbiorców. Od wielu lat niesłabnącym zainteresowaniem pasjonatów historii polskiej Policji, pracowników naukowych, doktorantów i studentów cieszą się jej archiwalne zbiory specjalne. Zgromadzone dokumenty faktograficzne z okresu dwudziestolecia międzywojennego stanowią pasjonującą kronikę historii Policji Państwowej.

O wysokiej jakości księgozbioru świadczy nie tyle jego wartość materialna (w tym cena książki), ile ładunek treści ukryty w dokumentach. Wartość tę szacują i weryfikują każdorazowo czytelnicy. Niemniej w jej odkrywaniu od lat pomagają pracownicy służby bibliotecznej. Bibliotekarze i specjaliści informacji naukowej tak jak przewodnicy kierują czytelników do źródeł wiedzy, wskazując konkretne publikacje i dokumenty. Są oni zarazem łącznikami pomiędzy czytelnikiem a biblioteką, zawsze między źródłem informacji a odbiorcą. Poziom znajomości księgozbioru oraz wiedzy i umiejętności w zakresie wyszukiwania mniej lub bardziej precyzyjnie określonych treści przekładają się na jakość świadczonych usług informacyjnych. Ich najlepszym miernikiem jest zadowolenie, satysfakcja i wdzięczność czytelników. Każdy z etapów pracy bibliotekarzy Centrum Szkolenia Policji, począwszy od gromadzenia dokumentów, poprzez ich opracowywanie, a kończąc na udostępnianiu, skoncentrowany jest wokół profilu treści wyznaczonego przez potrzeby odbiorców. Najliczniejszą grupę osób korzystających z księgozbioru Centralnej Biblioteki Policyjnej stanowią funkcjonariusze i pracownicy Policji. W centrum ich zainteresowania znajdują się głównie publikacje fachowe o charakterze dydaktycznym: książki, skrypty, materiały szkoleniowe i doskonalące dla słuchaczy kursów podstawowych i specjalistycznych, wydawnictwa ciągłe (czasopisma policyjne, kwartalniki naukowe) oraz akty prawne związane z historią i organizacją jednostek Policji w Polsce i na świecie. Książnica Centrum Szkolenia Policji stanowi potężny arsenał wiedzy ze względu na bogaty zasób informacji, zarówno w formie papierowej (tradycyjnej), jak i elektronicznej (cyfrowej: E-biblioteka). Centralna Biblioteka Policyjna obecnie stoi przede wszystkim przed wyzwaniem skutecznego i efektywnego wspierania procesu kształcenia zawodowego. Dynamiczny charakter szkolenia podstawowego policjantów wiąże się z koniecznością dostosowania proponowanych usług do potrzeb i oczekiwań współczesnych użytkowników biblioteki. Intensywny rozwój technologii informatycznej oraz wzrost popularności zasobów cyfrowych, w tym repozytoriów i bibliotek cyfrowych, zaowocował możliwością szybkiego dostępu do informacji za pośrednictwem Internetu. Centralna Biblioteka Policyjna również znalazła grono nowych odbiorców. Aby zapewnić możliwie najlepszy dostęp do informacji o zasobie bibliotecznym oraz zautomatyzować proces gromadzenia, opracowywania i udostępniania zbiorów, wprowadzono elektroniczny system zarządzania księgozbiorem PROLIB. Baza danych o księgozbiorze w postaci katalogu OPAC znajduje się w zasięgu niezliczonej rzeszy potencjalnych czytelników w Polsce i na świecie. Przyjęta strategia gromadzenia zbiorów zakłada ścisłą specjalizację w tematyce związanej z resortem spraw wewnętrznych i administracji, ze szczególnym uwzględnieniem publikacji o tematyce policyjnej, i koncentrowanie się na pozyskiwaniu wydawnictw o charakterze dydaktycznym.

Powołanie Centralnej Biblioteki Policyjnej jako stałego ogniwa w strukturze Centrum Szkolenia Policji było nie tylko odpowiedzią na potrzeby środowiska policyjnego związane z zapewnieniem dostępu do rzetelnej i kompleksowej wiedzy branżowej, lecz także zrealizowaniem wieloletnich dążeń do stworzenia nowoczesnej biblioteki, gromadzącej cały dorobek wydawniczy i naukowy polskiej Policji od momentu jej utworzenia w 1919 r. do chwili obecnej – czyli marzeń o bibliotece na miarę potrzeb czytelników schyłku XX w. Do dzisiaj pozostaje ona największą biblioteką resortu spraw wewnętrznych i administracji. Wielkość księgozbioru szacuje się na 239 000 egz., w tym 693 tytuły czasopism i druków ciągłych, liczące łącznie ponad 81 000 egz.

W magazynie zbiorów specjalnych znajduje się ponad 4700 dokumentów wydanych do 1948 r. włącznie. Prawie wszystkie zostały przekazane Centralnej Bibliotece Policyjnej w 1990 r. z kilku bibliotek likwidowanych szkół resortowych, w tym przede wszystkim z Biblioteki Głównej Akademii Spraw Wewnętrznych. Najstarszy dokument w inwentarzu to polski przekład francuskiego dzieła Zasady moralności Augusta Charlesa Renouarda, wydany w 1823 r. w Poznaniu przez Drukarnię Wilhelma Dekera i Spółki. Większość książek z archiwum stanowią dzieła światowej i polskiej myśli filozoficznej, opracowania popularnonaukowe z zakresu historii, ekonomii, geografii, prawa, socjologii, psychologii i pedagogiki oraz literatury i sztuki. Ponadto sporą część archiwaliów tworzą encyklopedie i słowniki specjalistyczne oraz tytuły z klasyki literatury polskiej i światowej, a także pamiętniki, biografie i zbiory listów.

(...)

Paulina Ostrowska
Centralna Biblioteka Policyjna

 


Pełna wersja artykułu "Centralna Biblioteka Policyjna Informacja naukowa w służbie Policji i społeczeństwu" w pliku PDF