ZAKŁAD RUCHU DROGOWEGO
AUTOBUS SZKOLNY
Oznakowanie i budowa jako elementy wpływające
na bezpieczny przewóz dzieci do szkoły
W rozumieniu definicji zawartej w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, autobus szkolny to autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły, barwy pomarańczowej, oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami barwy białej, z napisem barwy czarnej „autobus szkolny”[1].
Dodatkowo przepisy szczegółowe rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2016 r. poz. 2022) precyzują, jak powinien być zbudowany autobus szkolny i jakie powinien posiadać wyposażenie i oznakowanie. Ustawodawca stworzył w ten sposób warunki do bezpiecznego przewozu dzieci do szkoły, z zachowaniem maksymalnych środków bezpieczeństwa. Prawidłowo wyposażony i oznaczony autobus szkolny daje kierującemu szczególne uprawnienia w postaci prawa do wydawania poleceń lub sygnałów uczestnikom ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze[2]. Uprawnienia te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa dzieci w czasie wsiadania czy wysiadania z autobusu. Mówi o tym zapis artykułu 6 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy. Ma to szczególne znaczenie, kiedy podczas wsiadania czy wysiadania dzieci z autobusu ich zachowanie nie zawsze daje się całkowicie przewidzieć lub kontrolować. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia niebezpiecznych sytuacji zagrażających bezpieczeństwu w ruchu drogowym z ich udziałem. Ponadto kierujący pojazdem, zbliżając się do miejsca postoju autobusu szkolnego, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność, zmniejszyć prędkość, a w razie potrzeby – zatrzymać się, o ile kierujący tym autobusem podał sygnał zatrzymania. Dodatkowo powinien umożliwić wjazd na jezdnię lub sąsiedni pas ruchu kierującemu autobusem, o ile sygnalizuje on zamiar wykonania takiego manewru. Oczywiście przywilej ten nie zwalnia kierującego autobusem szkolnym z upewnienia się, że jego manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego[3]. Kierujący autobusem szkolnym podczas wsiadania lub wysiadania dzieci jest obowiązany włączyć światła awaryjne, a jeśli przewozi inne osoby lub nie przewozi żadnych osób, tablice z napisem „autobus szkolny” powinny być zdjęte, zasłonięte lub złożone[4]. Policja ruchu drogowego, ale także inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego mają szczególny obowiązek sprawować nadzór nad przewozem dzieci do szkół, w tym również kontroli stanu technicznego wykorzystywanego w tym celu taboru.
(...)
asp. Robert Goliasz
mł. wykładowca Zakładu Ruchu Drogowego CSP
ZASADY STOSOWANIA SYGNAŁÓW UPRZYWILEJOWANIA
Należy przypomnieć, że pojazdem uprzywilejowanym jest pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi. Podczas zatrzymania bądź postoju nieużywanie sygnału dźwiękowego nie zmienia wskazanej sytuacji prawnej wykorzystania takiego pojazdu (art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, Dz. U. z 2017 r. poz. 128). Jest nim również pojazd jadący w kolumnie, na której początku i na końcu znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodatkowo sygnały świetlne w postaci czerwonego światła błyskowego.
W ramach wykonywania zadań ustawowych Policja wykorzystuje pojazdy służbowe, których znaczna część jest wyposażona w sygnały świetlne i dźwiękowe, określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2016 r. poz. 2022)
(...)
nadkom. Radosław Kobryś
p.o. Zastępca Kierownika
Zakładu Służby Prewencyjnej CSP
PRĘDKOŚĆ OBOWIĄZUJĄCA NA POLSKICH DROGACH
Nowelizacja ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym[1] [Prd] spowodowała zwiększenie dopuszczalnej prędkości na polskich drogach od 1 stycznia 2011 r.
Pomimo pozornie większej „swobody za kierownicą”, kierujący pojazdem, zgodnie z art. 19 ustawy, jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu. Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością nieutrudniającą jazdy innym kierującym, hamować w sposób niepowodujący zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zdarzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.
Zgodnie z art. 21 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, organ zarządzający ruchem na drogach może zmniejszyć lub zwiększyć, za pomocą znaków drogowych, prędkość dopuszczalną pojazdów obowiązującą na obszarze zabudowanym. Prędkość dopuszczalna może być: zmniejszona – jeżeli warunki bezpieczeństwa ruchu na drodze lub na jej odcinku za tym przemawiają, zwiększona – jeżeli warunki ruchu na drodze lub jej odcinku zapewniają zachowanie bezpieczeństwa ruchu. Natomiast poza obszarem zabudowanym organ zarządzający ruchem może tylko zmniejszyć, za pomocą znaków drogowych, prędkość dopuszczalną pojazdów, jeżeli warunki bezpieczeństwa ruchu na drodze lub jej odcinku za tym przemawiają.
Wysokość grzywien nakładanych w drodze mandatu karnego za wybrane rodzaje wykroczeń określa rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń[2], natomiast sposób punktowania i liczbę punktów odpowiadających naruszeniu przepisów ruchu drogowego określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego[3].
(...)
mł. asp. Marta Paw
instruktor Zakładu Ruchu Drogowego CSP
Pełna wersja Vademecum policjanta w pliku PDF