ZACIĘCIA BRONI PALNEJ KRÓTKIEJ

Zacięcia broni palnej, a w szczególności broni palnej krótkiej, to problematyka, która dotyczy każdego etapu szkolenia strzeleckiego. Wiedza i umiejętności w tym zakresie są niezbędne zarówno tym, którzy rozpoczynają swoją przygodę ze strzelaniem, jak również tym, którzy przez całe lata doskonalą swoje umiejętności posługiwania się bronią palną.

Użycie broni palnej jest wpisane w działalność interwencyjną policjantów. Ryzyko, jakie niesie ze sobą oddanie strzału w kierunku osoby, wymaga, aby w trakcie użycia broni zachować szczególną ostrożność i traktować ją jako środek ostateczny. Funkcjonariusz, który decyduje się na dobycie broni, musi liczyć się z konsekwencjami nieprzemyślanej decyzji. Jednakże w sytuacji, w której istnieje zagrożenie życia lub zdrowia policjanta albo innej osoby, użycie broni palnej powinno być skuteczne i prowadzić do obezwładnienia sprawcy. Na skuteczność użycia broni palnej ma wpływ wiele czynników – zarówno tych, które zależą od interweniującego policjanta, jak również tych, na które nie ma on wpływu. Sprawny pistolet to szansa na skuteczne działanie w walce o ludzkie życie lub zdrowie zagrożone zamachem ze strony przestępcy. W przypadku niewłaściwego obchodzenia się z bronią, nadmiernego zanieczyszczenia jej zespołów, zużycia lub uszkodzenia elementów, jak również w przypadku stosowania niesprawnej amunicji mogą powstać zacięcia, broń może zostać zablokowana lub nawet ulec awarii. Wówczas życie interweniującego funkcjonariusza będzie w poważnych tarapatach. Zacięcie broni palnej to ten rodzaj niesprawności, który jest chwilowy i możliwy do szybkiego usunięcia podczas interwencji. Nieco bardziej kłopotliwe jest zablokowanie broni, czyli dysfunkcja, którą również można usunąć w trakcie interwencji, lecz przywrócenie broni do działania zabiera więcej czasu i wymaga większych umiejętności. W przypadku awarii, czyli uszkodzenia podzespołów, zastosowanie broni palnej zgodnie z jej ogólnie przyjętym przeznaczeniem jest niemożliwe. W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia można ewentualnie zdecydować się na zadanie ciosu pistoletem. Usunięcie awarii nie jest możliwe podczas interwencji, gdyż wymaga specjalistycznej wiedzy, narzędzi i bardzo często nowych podzespołów, co w praktyce oznacza oddanie broni do naprawy w warsztacie rusznikarskim.
Pierwszą czynnością, jaką powinien wykonać interweniujący policjant w chwili, gdy broń przestaje strzelać, jest natychmiastowe zejście z linii możliwego ataku i zwiększenie dystansu lub schowanie się za osłoną albo przyjęcie postawy klęczącej – jeżeli odległość do sprawcy jest na tyle duża, że kontynuowany przez niego zamach nie doprowadzi do walki w dystansie bezpośrednim. Sposób zachowania się policjanta może być różny. Najczęściej zależy od takich czynników jak: miejsce interwencji, dystans do sprawcy zamachu, możliwości wsparcia ze strony innych, interweniujących funkcjonariuszy. Dalsze postępowanie w przypadku dysfunkcji broni palnej polega przede wszystkim na ocenie, dlaczego broń nie strzela. W trakcie zejścia z linii ataku, czy też podczas chowania się za osłoną należy spojrzeć w okno wyrzutnika pistoletu, czyli wykonać kontrolę broni, aby stwierdzić przyczyny dysfunkcji. Kontrola broni to czynność o charakterze taktycznym, której celem jest ocena gotowości broni palnej do użycia. Dzięki prawidłowemu wykonaniu tej czynności interweniujący policjant jest w stanie szybko ocenić sytuację, a następnie adekwatnie zareagować.

 


Pełna wersja artykułu w pliku PDF

Pliki do pobrania