|
|
|
1-2/2019
|
|
Już w zaborze pruskim (1772–1918) funkcjonowała formacja odpowiadająca za bezpieczeństwo. Był to Resort Spraw Wewnętrznych, który podzielony był na policję administracyjną, policję wykonawczą oraz na policję prewencyjną. Istniała również policja kryminalna, która wykonywała czynności śledcze.
Policja prewencyjna dzieliła się na policję drogową, wypadkową, pożarową, sanitarną i kolejową. Był to początek policji drogowej wyodrębnionej ze struktur całej formacji. Jej zadania były bardziej ograniczone niż w dzisiejszych czasach ze względu na dość małe natężenie ruchu na drogach, lecz powstanie tego rodzaju służby świadczy o potrzebach zapewnienia bezpieczeństwa na drogach już w tamtych czasach[1].
|
|
|
Obecnie znaki drogowe łączone są przede wszystkim z pojazdami mechanicznymi, głównie samochodami osobowymi, a to z uwagi na ich znaczą liczbę. Według danych zawartych w CEPiK na dzień 8 czerwca 2018 r. w Polsce samych samochodów osobowych zarejestrowanych było 22 005 578[1]. Znaki drogowe mają jednak znacznie dłuższą historię niż jakikolwiek pojazd mechaniczny. Dla zobrazowania powyższego należy zwrócić uwagę, iż pierwszy pojazd mechaniczny powstał około 1765 r. we Francji, zaś przykładem jednego z pierwszych znaków ustawionych w Polsce może być chociażby romański słup drogowy z roku 1151 stojący w Koninie, a oznaczający połowę drogi między Kaliszem a Kruszwicą na dawnym Szlaku Bursztynowym[2].
|
|
|
|
|
Inspirację do napisania tego artykułu stanowiło przygotowanie przez Wydział Wydawnictw i Poligrafii CSP wystawy „100 lat kynologii policyjnej”, która powstała jako część ekspozycji Izby Tradycji Zakładu Kynologii Policyjnej Centrum Szkolenia Policji. W setną rocznicę utworzenia Policji Państwowej warto przypomnieć początki szkolenia przewodników i tresury psów służbowych w odrodzonej Polsce, a także ich organizatorów, których wysiłki stara się godnie kontynuować kadra dydaktyczna CSP[1].
|
|
|
|
strona główna
mapa serwisu
wersja tekstowa
informacyjne kanały RSS